
Δεν είναι όλα τα εμφράγματα μυοκαρδίου τα ίδια. Διακρίνουμε δύο βασικές κατηγορίες εμφραγμάτων που οφείλονται σε υποκείμενη αθηροσκληρωτική στεφανιαία νόσο:
Τα εμφράγματα με ανάσπαση του ST διαστήματος στο ηλεκτροκαρδιογράφημα ή STEMI εμφράγματα (ST elevation myocardial infarction). Πρόκειται για εμφράγματα κακής πρόγνωσης, στα οποία υπάρχει ολική ή υφολική απόφραξη του αγγείου, με αποτέλεσμα πρόκληση διατοιχωματικής ισχαιμίας του τμήματος μυοκαρδίου που αρδεύεται από αυτό. Στο ηλεκτροκαρδιογράφημα διακρίνεται αμέσως το έμφραγμα, καθώς και πιθανολογείται το υπεύθυνο αγγείο (πρόσθιο έμφραγμα- κατώτερο έμφραγμα- πλάγιο έμφραγμα) και η έκταση της βλάβης. Η τιμή τροπονίνης είναι υψηλή. Οι ασθενείς αυτοί χρήζουν άμεσης επαναιμάτωσης.
Οξύ στεφανιαίο σύνδρομο χωρίς ανάσπαση του ST διαστήματος στο ηλεκτροκαρδιογράφημα (NSTE- ACS, non ST elevation Acute Coronary Syndrome). Το ηλεκτροκαρδιογράφημα των ασθενών αυτών μπορεί να έχει ευρήματα ισχαιμίας ή να είναι φυσιολογικό. Οι ασθενείς αντιμετωπίζονται με στεφανιογραφικό έλεγχο και επαναιμάτωση σε χρόνο που ορίζεται από την βαρύτητά της κατάστασής τους. Αυτά τα εμφράγματα τα διακρίνουμε σε δύο υποκατηγορίες:
Ασταθής στηθάγχη (UA, unstable angina): η βλάβη της στεφανιαίας αρτηρίας προκαλεί ισχαιμία αλλά όχι νέκρωση στα μυοκαρδιακά κύτταρα. Η τιμή της τροπονίνης είναι αρνητική.
Έμφραγμα χωρίς ανάσπαση του ST διαστήματος στο ηλεκτροκαρδιογράφημα (NSTEMI, Non ST Elevation Myocardial Infarction): η βλάβη της στεφανιαίας προκαλεί όχι μόνο ισχαιμία αλλά και νέκρωση στο υπενδοκάρδιο τοίχωμα του μυοκαρδίου. Η τιμή της τροπονίνης είναι θετική.
Οι ασθενείς αυτοί πρέπει να αξιολογούνται προσεκτικά και να παρακολουθούνται στενά καρδιολογικά μέχρι τον χρόνο της επαναιμάτωσης. Η πρόγνωσή τους εξαρτάται από την πολυπλοκότητα της βλάβης, την έκταση της στεφανιαίας νόσου, την λειτουργικότητα του μυοκαρδίου, την αιμοδυναμική τους κατάσταση, την νεφρική λειτουργία και άλλες καρδιαγγειακές και όχι μόνο συνοσηρότητες.
Ποιες είναι οι δυνατές επιπλοκές του εμφράγματος μυοκαρδίου;
Τα STEMI εμφράγματα μυοκαρδίου, ανάλογα με την έκταση και την βαρύτητά τους, συχνά καταλείπουν μείωση της λειτουργικότητας του μυοκαρδίου που περιγράφεται με τον όρο ισχαιμική μυοκαρδιοπάθεια. Η ισχαιμική μυοκαρδιοπάθεια είναι σημαντική αιτία καρδιακής ανεπάρκειας.
Άλλοτε τα STEMI εμφράγματα επιπλέκονται με ισχαιμική βλάβη της μιτροειδούς βαλβίδας, οδηγώντας σε ανεπάρκεια μιτροειδούς ποικίλης σοβαρότητας.
Επιπλοκή των εμφραγμάτων αποτελεί και ο σχηματισμός θρόμβων στις καρδιακές κοιλότητες, συχνότερα στην κορυφή της αριστερής κοιλίας.
Στα εμφράγματα τα οποία είτε η επαναιμάτωση καθυστέρησε, είτε δεν κατέστη δυνατή, η βαριά ισχαιμία της εμφραγματικής περιοχής μπορεί να οδηγήσει σε σχηματισμό ουλής στο μυοκάρδιο και ανευρύσματος.
Η συλλογή υγρού στο περικάρδιο μετά από οξύ στεφανιαίο σύνδρομο είναι μια συχνά απαντώμενη κατάσταση της άμεσης μετεμφραγματικής περιόδου, γνωστής και ως μετεμφραγματικής περικαρδίτιδας.
Συχνά τόσο στην πρώιμη μετεμφραγματική περίοδο όσο και στην όψιμη, μπορεί να καταγραφούν διαταραχές του ρυθμού και της αγωγής. Τέτοιες διαταραχές του ρυθμού που συναντώνται συχνά είναι η κολπική μαρμαρυγή και ο πτερυγισμός, αλλά και η πρόκληση κοιλιακών αρρυθμιών. Η ισχαιμία του συστήματος αγωγής μπορεί να οδηγήσει σε εικόνα σκελικού αποκλεισμού ή κολποκοιλιακού αποκλεισμού.
Δυσοίωνη, τέλος, είναι ως επιπλοκή η ρήξη του μυοκαρδιακού τοιχώματος της εμφραγματικής περιοχής ως αποτέλεσμα της βαριάς ισχαιμικής του νέκρωσης.